Wat is progressief en conservatief politiek?

Progressivisme is een politieke stroming die gebaseerd is op progressie (vooruitgang). Het wordt dikwijls beschouwd als de tegenhanger van conservatisme, een stroming die juist gericht is op conservatie (behoud).

Wat zijn conservatieve elite?

Conservatief werd in Nederland in de 19e eeuw gebruikt voor aanhangers van een politieke stroming, die zich keerde tegen een te grote volksinvloed op het bestuur. Nu wordt de aanduiding als verzamelnaam gebruikt voor politici die behoudend zijn. Er heeft in de 19e eeuw geen landelijke conservatieve partij bestaan.

Wat zijn de conservatieve elite in Duitsland?

De conservatieve elite dacht in de persoon van Adolf Hitler een handige zetbaas te hebben om de massa klaar te stomen voor het herstel van hun macht. In de politiek zeer verdeelde republiek oefenden zij druk uit op de hoogbejaarde rijkspresident Von Hindenburg om Hitler aan te stellen als rijkskanselier.

Progressivisme is een politieke stroming die gebaseerd is op progressie (vooruitgang). Dit begrip wordt beschouwd als de tegenhanger van conservatisme, een stroming die gericht is op behoudsgezindheid.

Welke partijen zijn in dit opzicht conservatief?

Zo bezien zijn D66, de VVD, GroenLinks en de PvdA progressieve partijen. Bij ‘conservatief’ denkt men aan partijen die uitgaan van een in zedelijk opzicht sterk sturende staat. De overheid heeft in hun opvatting als plicht (christelijke) normen te handhaven. De confessionele partijen CDA, SGP en ChristenUnie zijn in dit opzicht conservatief.

Wat is een conservatisme?

Het conservatisme is een politieke, ethische en culturele gezindheid die zich grondvest op de traditie. Het begrip conservatisme is afgeleid van het Latijnse conservare, dat beschermen, in ongeschonden toestand bewaren betekent. Het conservatisme is echter een breed begrip en kent vooral in Nederland veel verschillende betekenissen.

Wat is progressief en conservatief?

Progressief betekent veranderingsgezind, conservatief is behoudend. Maar deze begrippen zijn steeds moeilijker te hanteren. Een centrum-rechts kabinet bijvoorbeeld kan grote veranderingen doorvoeren in het stelsel van sociale zekerheid, terwijl de linkse oppositie dat stelsel juist wil behouden en niet wil veranderen.