Waarom is literatuur een verplicht onderdeel op school?

Literatuuronderwijs kan leerlingen doen proeven van auteurs en werken die hen leesplezier schenken maar die ze anders nooit ontdekt zouden hebben. Het kan hen gidsen naar adolescenten- en volwassenenliteratuur die hen mits een kleine leesinpanning oneindig veel ontspanning biedt.

Waarom literatuurlijst?

‘Ik denk dat het lezen van literatuur helpt om vraagstukken vanuit verschillende perspectieven te kunnen bekijken en om je te kunnen verplaatsen in het standpunt van een ander. Bovendien helpt literatuur om je te uiten, want boeken geven je letterlijk taal en leren je om die beter te begrijpen en te gebruiken. ‘

Waarom moeten leerlingen literatuur lezen?

Uit onderzoek blijkt dat leerlingen door het lezen van boeken beter worden in taal. Leerlingen die veel lezen, zijn beter in spellen en begrijpend lezen en hebben een grotere woordenschat. Vaardigheden waar ze bij alle vakken profijt van hebben.

Wat is literaire ontwikkeling?

Literaire competentie betekent in deze definitie dat leerlingen in staat zijn literatuur te lezen en ze daar een oordeel over kunnen vellen. Hierop voortbordurend is literaire ontwikkeling de vooruitgang die leerlingen laten zien in de werken die ze lezen en ook in hun beoordelingsvermogen.

Ja, literatuuronderwijs kan de taalcompetenties van leerlingen bevorderen. Het kan hun woordenschat verruimen, de vaardigheid om zich genuanceerd uit te drukken, de vaardigheid om op een beschaafde en rationele manier in discussie te gaan en op vreedzame manier conflicten uit te vechten.

Wat is literatuur onderwijs?

In de onderbouw van het voortgezet onderwijs kan een start gemaakt worden met literatuuronderwijs, in die zin, dat aan de hand van geschikte korte verhalen en tekstfragmenten goefend kan worden in het omschrijven van meningen over, gevoelens bij het gelezene.

Is literatuuronderwijs verplicht?

Literatuuronderwijs dient geen verplichting te zijn. Literatuuronderwijs moet door alle vakken heen zwemmen.

Is literatuur objectief?

Vooral in de 20ste eeuw nam het besef toe dat de werkelijkheid in de literatuur geen objectieve weergave van de ‘feiten’ kan zijn (objectief realisme), maar een door een individu waargenomen en geïnterpreteerde werkelijkheid (subjectief realisme) betreft.